Maartje Korstanje
NL - Maartje Korstanje (1982, NL) maakte in opdracht van CODA voor Paper Art een nieuw, grootschalig werk. Hoewel Korstanje met uiteenlopende materialen werkt – van brons tot borduurwerk – is karton een vaste basis waarmee ze voortdurend naar nieuwe mogelijkheden zoekt. Korstanje maakt sculpturen die door hun grillige vormen doen denken aan sluimerende zeemonsters of woekerende wortels; ze lijken te leven tussen de natuurlijke en artificiële wereld en hebben soms ook iets dreigends. Korstanje is gefascineerd door het symbioceen. Dat is een term die door milieufilosoof Glenn Albrecht werd geïntroduceerd als opvolger voor het antropoceen, het tijdperk waarin de (negatieve) invloed van de mens op de natuur centraal staat. De term is ontleend aan het woord symbiose, dat in de biologie staat voor het samenleven van twee of meer organismen van verschillende soorten. In die samenleving is de ene soort niet benadeeld door het bestaan van de ander. Soms kunnen ze zelfs niet zonder elkaar bestaan. Ondergronds werkt dit vaak al zo. Denk aan wortels en schimmels die elkaar voeden, met elkaar vergroeien en zelfs communiceren met elkaar. Deze theorie verwerkt Korstanje op verschillende manieren in haar werk; zowel in haar eigen samenwerking met mensen en natuur, maar ook esthetisch in de geborduurde korstmossen, tentakels van papier-maché en ogenschijnlijk vervallen natuur.
ENG - CODA commissioned a large-scale work for the Paper Art exhibition from Maartje Korstanje (b. Netherlands, 1982). Although she uses a variety of materials, from bronze to embroidery, cardboard is the basis of her work, and she constantly explores its possibilities. The whimsical forms of her sculptures are reminiscent of slumbering sea monsters or twining roots, seemingly living between the natural and artificial worlds, and sometimes slightly threatening. Korstanje is fascinated by the symbiocene, a term coined by environmental philosopher Glenn Albrecht to describe the era following the anthropocene, when mankind’s often negative influence on nature has come to the fore. The term comes from symbiosis, which in biology refers to two or more organisms of different species living together without any adverse effect on any of them. In some cases, they cannot live without each other. Symbiosis is common underground; for example roots and fungi feed each other, grow together, and even communicate. Korstanje’s work explores this in a variety of ways; both in her own collaborations with people and nature, and aesthetically in her embroidered lichens, papier-mâché tentacles, and apparent natural decay.